«Ο κόσμος ανοιγόταν όλος ενώπιον τους,
τον τόπο αναπαύσεώς τους για να βρουν
και η Θεία Πρόνοια οδηγός και σύντροφός τους.
Χέρι-χέρι, περιπλανώμενοι, με βήματα αργά
διαβαίνοντας απ’ της Εδέμ τον Κήπο
κίνησαν για το δρόμο τους μοναχικά»
John Milton, Book XII (το τέλος του επικού ποιήματος)

Στη τελευταία έκδοση του Institutional Investor, δημοσιεύθηκε, σαν κεντρικό θέμα της έκδοσης, άρθρο των Ian Bremmer και Nouriel Roubini με τίτλο «Ο Χαμένος Παράδεισος: Γιατί οι φθίνουσες αγορές δεν προβλέπεται ν’ ανακάμψουν». Ως εκ τούτου, 350 περίπου χρόνια μετά από το περίφημο ποίημα του John Milton για την κατακρήμνιση της ανθρωπότητας και τις αιώνιες διαμάχες μεταξύ του καλού και του κακού, οι δύο διάσημοι συγγραφείς κι αναλυτές ακολουθούν τα χνάρια του Francis Fukuyama προβλέποντας ένα αλλιώτικο τέλος της ιστορίας, το οποίο θα οφείλεται στην πρόσφατη χρηματοοικονομική κατάρρευση.

Οι λόγοι για τους οποίους υιοθετούν την πεσιμιστική αυτή άποψη εδράζονται μεταξύ άλλων, στην απομόχλευση, στην υποτονική ανάπτυξη, στην αυξανόμενη ανεργία, στην αστάθεια και την αβεβαιότητα. Ειδικά τα δύο τελευταία στοιχεία αποδίδονται στο γεγονός ότι η νέα εποχή θα χαρακτηρίζεται από μη πολικότητα σε αντίθεση με την εκτίμηση των περισσοτέρων αναλυτών για ένα πολυπολικό κόσμο. Βεβαίως η μονοπολικότητα, από την οποία χαρακτηρίζονταν τα τελευταία είκοσι χρόνια, σύμφωνα με τους συντάκτες του άρθρου, ανήκει πια στην ιστορία, από τη στιγμή που μη εξυπηρετούμενες υποχρεώσεις, χρέη, και θεσμικοί παράγοντες εμποδίζουν τις ΗΠΑ από το να συνεχίζουν να διαδραματίζουν τον ρόλο που τους επέτρεπε να κυριαρχούν κατά το τελευταίο τέταρτο του αιώνα.

Οι συγγραφείς συνεχίζουν τον ισχυρισμό τους περί μη πολικότητας επικαλούμενοι το γεγονός ότι το γκρουπ των G-20 αδυνατεί να ηγηθεί της παγκόσμιας τάξης, κυρίως λόγω των αποκλινουσών απόψεων σχετικά με θέματα όπως η δημοκρατία, η διαφάνεια, οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις και τον κρατικό ρόλο στη νέα εποχή. Δίχως αμφιβολία, η κρατική παρέμβαση στα οικονομικά τεκταινόμενα έχει ήδη αρχίσει να ενδυναμώνεται μετά την εμφάνιση της χρηματοοικονομικής κρίσης. Κρατικής ιδιοκτησίας πετρελαϊκές επιχειρήσεις ελέγχουν πάνω από το 75% των πετρελαϊκών αποθεμάτων σ’ όλο τον κόσμο. Επιπλέον, τα Κρατικά Επενδυτικά Ταμεία άρχισαν να θεωρούνται απελευθερωτές των αγορών και μετατράπηκαν στο έσχατο καταφύγιο για ταμειακά χρεωκοπημένες εταιρίες και έθνη που θέλουν να ξεφορτωθούν τοξικά δάνεια και ομόλογα.

Θα μπορούσαμε να επανέλθουμε στο πολύ σημαντικό αυτό θέμα, εντούτοις επιλέγουμε να διαφοροποιηθούμε από τη συγκεκριμένη θεώρηση και να ισχυριστούμε ότι μια στρατηγική τοποθέτηση των ΗΠΑ καθώς και ανεξάρτητων επενδυτών θα αποφέρει σημαντικά κέρδη στη νέα εποχή που ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Επιτρέψτε μας να κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση κάποιων (και σίγουρα όχι όλων εξ αυτών), εκ των θέσεων μας :

Πρώτον, οποιαδήποτε οικονομική δομή που δεν βασίζεται σε απτά, ιστορικά, και «σκληρά» περιουσιακά στοιχεία (γη, χρυσός, ενέργεια, εργοστάσια, κλπ) είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Δεύτερον, άυλα περιουσιακά στοιχεία (μετοχές, ομόλογα, χαρτονομίσματα, κλπ) αντιπροσωπεύουν υποχρεώσεις τρίτων και ενέχουν κινδύνους για όλους τους αντισυμβαλλόμενους.
Τρίτον, αποτιμήσεις οι οποίες ξεπερνούν τους ιστορικούς μέσους όρους- αναπροσαρμοσμένες ως προς την παραγωγικότητα και κάποιες αγκυροβολημένες προβλέψεις – δεν είναι παρά φούσκες.
Τέταρτον, χρηματοοικονομικά συμφέροντα που δεν συμβαδίζουν με τα βιομηχανικά συμφέροντα και την παραγωγή, είναι αδύνατον να προάγουν τη δημιουργία οικονομικού πλούτου.

Τέλος, καθώς η ιστορία ξεδιπλώνεται παράλληλα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, τις γεωπολιτικές στρατηγικές, τις θεσμικές συνιστώσες, και τους δημογραφικούς παράγοντες, τόσο τα έθνη όσο και τα φυσικά πρόσωπα έχουν ανάγκη να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους σύμφωνα με τις τρέχουσες εξελίξεις.

Από τα γραπτά μας κείμενα των τελευταίων μηνών, θα θέλαμε να ανατρέξουμε σε τρεις επενδυτικές προτάσεις που θέσαμε (πέραν του κλασσικού, για εμάς, χρυσού) και οι οποίες, εάν είχαν ακολουθηθεί από επενδυτές, θα μπορούσαν να έχουν αποφέρει μεγάλα κέρδη. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Οι επιπτώσεις για τις ΗΠΑ και άλλες χώρες αποτυπώνονται στα γραφήματα.

Στην αρχή του χρόνου, δημοσιεύσαμε στο μηνιαίο ενημερωτικό δελτίο την ισχυρή μας πεποίθηση σε σχέση με τον Δείκτη Σπάνιων Γαιών (Rare Earth Elements-REE). Έκτοτε, η απόδοση των κεφαλαίων που επενδύθηκαν για την αξιολόγηση της αγοράς των Σπάνιων Γαιών, πήγε πολύ καλά. Παραθέτουμε ακολούθως δύο εξ αυτών. Ο πρώτος είναι ο Solactive Rare Earth Elements Index που χρησιμοποιείται για την μέτρηση της απόδοσης των 15 μεγαλυτέρων εισηγμένων εταιριών, των οποίων η επιχειρηματική τους δράση περιλαμβάνει έρευνα, εξόρυξη, επένδυση σε Σπάνιες Γαίες (Rare Earth) και /ή σε άμεσες επενδύσεις σε ορυχεία Σπάνιων Γαιών.

Γενικός Δείκτης Απόδοσης Σπάνιων Γαιών Solactive

Η επόμενη είναι η εταιρία Αvalon, η οποία επίσης δραστηριοποιείται στο χώρο εξόρυξης και εκμετάλλευσης Σπάνιων Γαιών .

Η Αvalon, 60%+ απόδοση από την αρχή του χρόνου

Επιπλέον, τον περασμένο Ιούνιο δημοσιεύσαμε στο ενημερωτικό μας δελτίο την εκτίμησή μας για την Αφρική και την υποσχόμενη ανερχόμενη πορεία της.
Το ακόλουθο γράφημα (Exchange Trade Fund) καταδεικνύει τις αποδόσεις της τελευταίας μας επενδυτικής μας πρότασης από τον Ιούνιο.

ETF ΑΦΡΙΚΗΣ, σε τρίμηνη απόδοση, άνω του 10%

Τέλος, στο τεύχος του Ιουλίου, προχωρήσαμε σε επενδυτική πρόταση σχετικά με το ασήμι-άργυρο. Έκτοτε η τιμή του αυξήθηκε πλέον του 18%, και οι καλύτερες του ημέρες έρχονται!

ETF ΑΡΓΥΡΟΥ, με +18% απόδοση, μέσα σε 3 μήνες

Οι επωφελείς και αξιόπιστες αποδόσεις δεν έχουν εξοβελιστεί από το χάρτη του οικονομικού παράδεισου. Απλώς, θεωρούμε ότι η στρατηγική επενδύσεων θα όφειλε να ακολουθεί-εκτός των άλλων- τους πέντε κανόνες που προαναφέραμε .

Κλείνοντας τον σχολιασμό μας, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι τα έθνη που έχουν ανάγκη την πρόοδο, οφείλουν να «δέσουν» τις στρατηγικές τους με αυτά τα πέντε -τουλάχιστον- χαρακτηριστικά. Η μελέτη, εξόρυξη και η εμπορική εκμετάλλευση Σπάνιων Γαιών αντιπροσωπεύουν όχι μόνο υλικά περιουσιακά στοιχεία αλλά εμπεριέχουν και δυνατότητες παραγωγής. Συγχρόνως μέσω αυτών των δραστηριοτήτων, προωθούνται νέες τεχνολογίες και συνεπώς εκπαιδευτικές και ερευνητικές ευκαιρίες.

Η πιστωτική επέκταση, όταν είναι επίσης άρρηκτα συνδεδεμένη με τα υλικά-«σκληρά» περιουσιακά στοιχεία, συμβάλλει στη αποφυγή δημιουργίας “φουσκών”, και μειώνει την προοπτική υποτίμησης νομισμάτων και εξασθένησης κανόνων. Τέλος, επενδύοντας σε μια ανερχόμενη αγορά όπως η Αφρική, υπάρχει διπλό όφελος. Πρώτον, μεγιστοποιούνται οι δυνατότητες ανάπτυξης μιας φτωχής ηπείρου, που ενώ έχει πλουτοπαραγωγικούς πόρους, υστερεί σε χρήμα και θεσμικά πλαίσια. Δεύτερον, δημιουργούνται νέα πεδία ευκαιριών για επενδυτές και καλύπτονται τόσο η δυνατότητα όσο και η ανάγκη επέκτασης των χαρτοφυλακίων.

Θα τα πούμε και πάλι την ερχομένη εβδομάδα.